انواع سبک‌های مدیریتی که شناخته شده است، چیست؟

مفهوم ساده مدیریت، انجام صحیح کارها است. مدیریت به معنای سازماندهی و هماهنگ کردن فعالیت‌های یک کسب و کار به منظور دستیابی به اهداف خاص است. به تعبیری مدیریت به معنی برنامه ریزی، سازماندهی، کنترل و هدایت یک سازمان برای رسیدن به اهداف خاص خود. مدیریت جنبه‌های مختلفی دارد. بنابراین، مدیران انواع سبک‌های مدیریتی دارند و مدیریت گونه‌های مختلفی دارد. داشتن تفکر استراتژیک برای یک مدیر بسیار اهمیت دارد.

سبک‌های مدیریتی به چه معنی است؟

سبک مدیریت راهی است که در آن مدیر برای انجام اهداف خود تلاش می‌کند. سبک‌های مدیریتی شامل روش‌هایی است که یک مدیر برنامه ریزی، سازماندهی، تصمیم گیری، تفویض اختیار و مدیریت کارکنان خود را اجرایی می‌کند. وابسته به شرکت، سطح مدیریت، صنعت، کشور و فرهنگ و همچنین خود شخص سبک‌های مدیریتی می‌تواند بسیار متفاوت باشد.

مدیری مؤثر است که قادر باشد سبک مدیریت خود را در پاسخ به عوامل مختلف سروسامان دهدبه همین ترتیب تمرکز خود را بر رسیدن به شورت موفق به اهداف حفظ کند. انواع سبک‌های مدیریتی تحت تأثیر عوامل داخلی و خارجی قرار می‌گیرند.

عوامل داخلی:

• فرهنگ کلی سازمانی و شرکت
• سیاست ها
• اولویت ها
• تعهد شغلی
• سطوح مهارت کارکنان

در کل، کارمندان با مهارت بالاتر به نظارت خیلی زیاد نیاز ندارند، در حالی که کارکنان مبتدی تر برای دستیابی مداوم به اهداف خود به نظارت بیشتری نیازمند هستند.

عوامل خارجی:

• قوانین استخدامی
• اقتصاد
• رقبا
• تامین کنندگان
• مصرف کنندگان

اینها فاکتورهایی هستند که خارج از کنترل سازمان هستند، اما هم بر مدیران و هم بر کارکنان اثرگذار است.

انواع سبک‌های مدیریتی

سه دسته کلی از انواع سبک‌های مدیریتی وجود دارد: خودکامه، دموکراتیک و آزادانه.

در این دسته بندی از انواع سبک‌های مدیریتی انواع فرعی خاصی از روش‌های مدیریت وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

1.      سبک های مدیریت خودکامه

سبک مدیریت خودکامه گونه ای مدیریت با رویکرد از بالا به پایین است، با ارتباطات یک طرفه از روسا به سوی کارمندان.

این گونه از انواع سبک‌های مدیریتی، کنترل کننده ترین روشی است که مدیریت تمام تصمیم‌های محل کار را دربرمی‌گیرد و تمام قدرت را در اختیار خود دارد.

در این سبک با کارمندان به عنوان هواپیماهای بدون سرنشین رفتار می‌شود، زیرا باید از نزدیک تحت نظر قرار گیرند. کارکنان تشویق نمی‌شوند که سؤال بپرسند، ایده پردازی کنند. انواع فرعی سبک مدیریت استبدادی مقتدرانه، متقاعدکننده و پدرانه است.

سبک مدیریت مقتدرانه

در این سبک از انواع سبک‌های مدیریتی خودکامه، مدیران دقیقاً آنچه را که از زیردستان خود می‌خواهند به آنها دستور می‌دهند و کسانی را که آن را رعایت نمی‌کنند، مجازات می‌کنند. از کارمندان انتظار می رود که دستورات را دنبال کنند.

مدیران از نزدیک بر کارمندان نظارت دارند و نتیجه کار آنها را بدون اعتماد به اینکه کارمندان قادرند بدون نظارت مستقیم و مداوم به اهداف خود برسند، مدیریت می‌کنند. مدیران این دسته براین عقیده هستند که بدون این نظارت، کارمندان موفق عمل نمی‌کنند.

مزایا:

• این سبک مدیریت امکان تصمیم گیری سریع را فراهم می کند.
• موجب افزایش بهره وری می‌شود، اما تنها زمانی که مدیر حضور داشته باشد.

معایب:

• افزایش نارضایتی کارکنان است که منتهی به جابجایی بیشتر، نارضایتی، عدم توسعه حرفه ای و مشارکت کارکنان می‌گردد.

سبک مدیریت متقاعد کننده

در این سبک از انواع سبک‌های مدیریتی، مدیران از مهارت‌های متقاعدکننده خود برای مجاب نمودن کارکنان استفاده می‌کنند.

مدیرانی که این سبک را به کار می‌برند، به جای اینکه صرفاً به کارکنان دستور انجام وظایف را بدهند، سؤالاتی را مطرح می‌کنند و فرآیند تصمیم گیری و منطق پشت روش‌ها را توضیح می‌دهند. این نوع مدیریت به کارمندان کمک کند که حس کنند بخش قابل اعتمادتر و ارزشمندتری از کارکنان هستند و در تصمیمات کلیدی کسب و کار شرکت دارند.

مزایا:

• ایجاد سطح بالایی از اعتماد بین خود و کارکنان برقرار کند و کارمندان
• کارکنان نسبت به تهدید و تنبیه بیشتر به دلیل و منطق پاسخ مثبت می‌دهند .

معایب:

• نا امیدی کارمندان از محدودیت‌هایی که تحت آن قرار می گیرند
• بازخورد کمتر.

سبک مدیریت پدرانه

در این سبک از انواع سبک‌های مدیریتی، مدیر با توجه به منافع زیردستان خود عمل می‌کند. اغلب سازمان به کارکنان به عنوان “خانواده” نگاه می‌کند و از کارکنان درخواست وفاداری و اعتماد دارد. مدیریت با به کارگیری این سبک از تصمیم گیری یک جانبه استفاده می‌کند تصمیمات برای کارمندان توضیح داده می شود، اما جایی برای همکاری یا سوال وجود ندارد.

مزایا:

• یک مدیریت پدرانه بر رفاه کارکنان خود متمرکز است و تصمیمات خود را بر اساس بهترین چیز است.
• ارتقاء مهارت و آموزش کارکنان ارزش دارد، که منجر به کارکنان باانگیزه تر می‌گردد.

معایب:

• وابستگی بیش از حد به مدیریت که منجر به کمبود نوآوری می‌گردد.
• احتمال زیادی وجود دارد که این سبک باعث ایجاد نارضایتی در میان کارکنانی شود

2.      سبک های مدیریت دموکراتیک

در این سبک از انواع سبک‌های مدیریتی، مدیران کارکنان را ترغیب می‌کنند تا در فرآیند تصمیم‌گیری نظرات خود را ارائه دهند، اما در نهایت مسئول تصمیم‌گیری نهایی خود مدیر است. در این گونه مدیریت ارتباطات به دو صورت از بالا به پایین و پایین به بالا صورت می‌گیرد و انسجام تیم افزوده می‌گردد.

این روال مدیریت کردن این فرصت را ایجاد می‌کند تا نظرات، مهارت‌ها و ایده‌های متنوعی برای تصمیم گیری‌ها ارائه شود.

 سبک مدیریت مشورتی

این سبک از انواع سبک‌های مدیریتی دموکراتیک محسوب می‌شود. مدیران نظرات و افکار تیم خود را پرس و جو می‌کنند و از نظرات تک تک اعضای تیم خود مشاوره می‌گیرند. مدیر تصمیم نهایی را اتخاذ می‌کند، اما آنها قبل از انجام این کار، تمام اطلاعات داده شده توسط اعضای تیم را مورد استفاده قرار می‌گبرند.

مزایا:

• موجب ایجاد پیوند عمیق‌تر بین کارکنان و مدیریت اعتماد بیش تر در تیم
• مدیریت با تیم رشد می کند، زیرا آنها از ایده‌ها، نظرات و تجربیات کارکنان استفاده می‌برند.
• نوآوری منجر به حل بهتر مشکلات می‌شود.

معایب:

• زمان بر شدن فرایند به دلیل مشاوره با کارکنان
• اگر مدیری در جنبه مدیریت زمان این فرآیند مهارت نداشته باشد، به راحتی می تواند گرفتار شود.
• اگر ظاهراً طرفداری وجود داشته باشد شاید کارمندان نسبت به مدیر بی اعتماد شوند.

 سبک مدیریت مشارکتی

در این سبک، مدیران و کارکنان همگی اعضای فعال فرآیند تصمیم گیری به حساب می‌آیند. کارکنان به اطلاعات بیشتری در مورد شرکت و اهداف آن دسترسی پیدا می‌کنند و تشویق می شوند تا راه حل‌هایی را ارائه دهند.

مدیریت به دنبال افکار، ایده‌ها و نظرات کارکنان است، با کارکنان برای تصمیم گیری همکاری می‌کند و سپس شرکت بر اساس آنها عمل می‌کند.

مزایا:

• حس ارزش درکارکنان توسط تیم مدیریت و سازمان و بالا رفتن انگیزه.
• افزایش نوآوری، هر چه آنها اهداف سازمان را بیشتر درک نمایند.

معایب:

• این فرآیند می‌تواند کند باشد
• در صنایع دارای اسرار تجاری، اجازه دادن به کارکنان برای دسترسی به اطلاعات حساس می‌تواند خطرناک باشد.
• اگر کارمندان مایل نباشند در این نوع تصمیم گیری باشند، عدم رضایت از مدیریت پیش می‌آید.

 سبک مدیریت تحول آفرین

این سبک مدیریتی از انواع سبک‌های مدیریتی چابک و متمرکز بر رشد است. مدیران تلاش‌های خود را بر کشاندن کارکنان خود به سوی موفقیت‌های بزرگ ‌تر به وسیله تشویق متمرکز می‌کنند.

مدیران در کنار افراد تیم خود فعالیت می‌کنند و با نمایاندن اخلاق کاری خود، تیم خود را برای کارهای بیشتر ترغیب می‌کنند.

مزایا:

• افزایش نوآوری و سازگاری کارکنان با تغییرات و اختلالات
• تفکر خلاق تشویق می‌شود

معایب:

• عدم دقت در این نوع باعث فرسودگی کارکنان می شود.
• موجب تحلیل جسمی به دلیل فشار فراوان

 سبک مدیریت مربیگری

در این سبک، مدیران خود را به عنوان مربی و کارکنان خود را به عنوان اعضای ارزشمند تیم در نظر می‌گیرند. وظیفه مدیر توسعه و هدایت تیم است و توسعه حرفه ای تیم خود را در راس اولویت‌های کاری خود قرار می‌دهد.

مزایا:

• کارکنان احساس ارزشمندی می‌کنند، آنها می‌دانند که در نقش خود یاد می‌گیرند و توسعه پیدا می‌کنند.
• مدیران یک پیوند قوی با کارمندان خود به وجود می‌آورند.

معایب:

• این سبک می‌تواند به محیط‌های سمی منجر شود، زیرا کارکنان برای نقش‌های مورد علاقه بازی می‌کنند.
• تمرکز بیش از حد بر توسعه بلند مدت می‌تواند پروژه های کوتاه مدت را بدون پشتیبانی مناسب رها کند.

3.      سبک‌های مدیریتی لایسزفر

در این سبک، مدیریت رویکردی غیر مستقیم به رهبری دارد. به کارکنان اطمینان می‌گردد که کار خود را بدون نظارت انجام می‌دهند. مدیریت در مراحل واگذار کردن و تحویل کار حضور پیدا می‌کند، اما در غیر این صورت عقب نشینی می‌کند و به کارکنان این آزادی را می‌دهد که گردش کار و نتایج خود را کنترل کنند.

– سبک مدیریت تفویضی

در این سبک، مدیر فقط برای تعیین تکالیف حضور دارد، هرچند که همچنان مسئول انجام موفقیت آمیز وظایف هستند. پس از تعیین تکلیف، کارمندان این اختیار را پیدا می‌کنند تا کار خود را آن گونه که می‌دانند انجام دهند.

پس از تکمیل کار، مدیر دوباره وارد کار می شود تا کار را بررسی کند و در مورد چگونگی بهبود پروژه‌های آینده مشاوره دهد.

مزایا:

• نوآوری و خلاقیت توسط این سیستم به ویژه در سازمان هایی با کارگران بسیار ماهر پرورش می یابد.
• حل مشکل و کار تیمی تقویت می شود، زیرا به کارکنان فضایی داده می شود تا مسائل خود را مدیریت کنند و برای حل آنها با یکدیگر همکاری خواهند کرد.
• رضایت شغلی ممکن است در کسانی که خواهان استقلال در محل کار خود هستند افزایش یابد.

معایب:

• بدون رهبری، بهره وری ممکن است آسیب ببیند.
• تیم ها می توانند عدم جهت گیری، تمرکز یا یکنواختی را تجربه کنند.
• تعارضات با مدیریت ضعیف ممکن است شعله ور شود و باعث ایجاد رنجش شود.
• برخی از کارکنان ممکن است احساس کنند که مدیریت هیچ کمکی به موفقیت تیم نمی کند و عصبانی شوند.

– سبک مدیریت رویایی

در این سبک از انواع سبک‌های مدیریتی، مدیران از طریق الهام بخشیدن به کارکنان خود رهبری می‌کنند. اعضای تیم به وسیله مدیر خود برانگیخته می‌شوند، سپس اجازه می‌دهند تا با کمترین دخالت به وظایف خود دست یابند. مدیران در طول و بعد از فرآیند بازخورد سازنده زیادی برای کمک به کارمندان خود ارائه می‌کنند.

مزایا:

• افزایش تعامل به دلیل این که خلق می‌کنند صورت می‌گیرد. و همین امر سبب انجام وظایف به بهترین نحو می‌شود.
• کارکنان رضایت بیشتری دارند، انگیزه بالاتر و گردش مالی کمتر می‌شود.
• نوآوری بالاتر است و حل مسئله می‌تواند به سرعت در تیم‌ها اتفاق بیفتد.

معایب:

• همه مدیران قادر نیستند به طور قانونی مفید باشند. وابسته به شغل، صنعت، محصول و شخص دارد.
• در این سبک کارمندان باید در واقع الهام بگیرند، در غیر این صورت عملکرد خوبی ندارند.

مدیریت گروه مشاوره سیدی با کمک جمعی از متخصصین عرصه مدیریت و بازار با تحلیل شرایط روز بازار ایران و همراهی با متولیان اصناف در گرایش‌های مختلف. مفتخر به کسب دستاوردی نو و اثربخش در زمینه‌های مدیریت، برنامه ریزی چرخه فعالیت، تحقیقات بازار و فروش یکپارچه جهت ارتقاء کسب و کار گردیده است.

هدف از خدمات این گروه مشاوره، کمک به چرخه های اقتصاد صنایع کوچک و متوسط می‌باشد!

گروه مشاوره سیدی سابقه همکاری با واحدهای خدماتی و صنعتی متفاوتی را در رزومه فعالیتی و پژوهشی خود دارد. آنچه در گروه مشاوره سیدی انجام می‌شود، خلق، پرورش، ظهور وعملیاتی سازی ایده، ایجاد کسب و کار، رشد کسب و کار تا مرحله شکوفایی می‌‌باشد.

شماره تماس: 09-88288307-021

---

برای دانلود مقاله اینجا کلیک کنید.

---